- CARNUTES
- CARNUTESpopuli inter Celtas, Audegavensibus Turonibusque finitimi, ac Oceano proximi. Horum meminit Caesar in suis Commentariis, l. 6. c. 4. cum ait, Carnutes Remorum erant in clientela, et c. 12. Carnutum regio totius Galliae media habetur. Tasgetio Carnuti, cuius maiores regnum in sua civitate habebant, Caesar id reddidit, rettio post anno ab inimicis occiso. Gens inter Sequanam et Ligerim late diffusa est: Carnuti flavi Tibullo carm. 7. ad Messalam, l. 1. v. 12. Caput est Carnutum, seu Autricum Carnutum ab Autura fluv. Eure, urbs ampla, ad Eburam fluv. Post Metropolim civitat. Senonum a veteribus prima ponitur, in provinc. Lugdunensi quarta seu Senonia. Recentiores in tertium locum reiciunt, postquam Lutetia caput regni facta est. Hanc captam A. C. 743. incendit ac diruit Hunoldus, Aquitanorum Dux. Caput est ut dictum, gentis validissimae, totam latitudinem Galliae Lugdunensis a Sequana ad>Ligerim, quae est 30. leucarum, obtinentis, aequali intervallô a Sequana et Ligeri, inter quos sita est, distaus. In Carnutibus plures pagi, Blesensis, Vindocinensis, Durocassinus, le Dreugesin, Dunensis, Carnutinus le pays Chartrain, Pinciacensis, le Pincerais, Madricensis, Aurelianensis, Belsa, pars Pertici, ac trans Ligerim quoque usque ad Carum fluv. Secalaunia. Carnutes igitur, sicut Turones, et Andicari prae ceteris, ultra Ligerim amnem, intra fines Aquitaniae pattem aliquam agri sni habuêre, habentque etiamnum, sed multo utrisque minorem. Dioecesis Carnutina e maximis Franciae, dividitur a quibusdam in 4. novas dioeceses seu Episcopatus: Blesensem, Vindocinen em, Durocassinum et Dunensem. In Ecclesia Carnutena sex Archidiaconi sunt: Carnutensis seu maior, Dunensis, Durcoassinus seu Drocensis, Pinciacensis, Vindocinensis et Blesensis. Hadr. Vales. Notit. Gall. distat urbs 18. leuc. a Lutetia in Africum, totidemque ab Aurelia in Boream. Vulgo Chartres. Vide Autricum et Curnutum.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.